‘Ali ooit weer helemaal loslaten? Nee, dat gaat wat mij betreft niet gebeuren!’

“Ik koos er bewust voor iets te willen doen voor iemand op leeftijd, iemand met meer levenservaring, en die waarschijnlijk anders denkt dan ik. Juist dat vind ik verrijkend”, vertelt vrijwilliger Karlijn (30). “Ali (86) voelt een beetje als een oma voor me. Ik had ook echt haar kleindochter kunnen zijn. De intentie was om iets voor een ander te gaan doen, maar ik merk nu dat het mij ook veel brengt.”

Toen Karlijn in Corona-tijd veel alleen thuis was realiseerde ze zich dat veel mensen zich misschien wel structureel geïsoleerd voelen. Voor zo iemand wilde ze graag iets betekenen. Tijdens haar studie Antropologie besloot ze eigenlijk al om ‘later’ werk te willen doen waarmee ze een verschil maakt. Karlijn heeft weliswaar een voltijdbaan, maar dat ‘verschil maken’ doet ze nu vooral als vrijwilliger voor Ali, voor wie ze twee jaar geleden besloot 2 á 3 keer per maand boodschappen te doen. Karlijn voelde meteen dat Ali vooral behoefte had aan sociaal contact, dus bleef ze na de boodschappen altijd even voor een gesprek. “Zo leerden we elkaars levens steeds wat beter kennen, en daar zit voor ons allebei waarde in. Mijn oma overleed toen ik jong was, en dit contact met Ali voelt toch een beetje als een oma-relatie”. 

Ali is in een echte Amsterdamse, en Karlijn vindt die Amsterdamse mentaliteit en haar behoefte aan zelfstandigheid fantastisch. Zelf woont ze hier nu 15 jaar. Ali drukte Karlijn op het hart dat je van 15 jaar in Amsterdam wonen écht geen Amsterdammer wordt. Amsterdammer ben je in hart en nieren, dat word je niet! Soms rijden ze samen naar het tuincentrum en is Ali spontaan Karlijn’s historische gids. “Kijk, vroeger zat hier een slagerij, en daar stond vroeger een fabriekje, en hier…, etc.” Karlijn leerde dankzij Ali zowel de wijk als de stad op een andere manier kennen. Dat vindt ze iets waardevols wat ze er zomaar bij kreeg. 

Haar vrijwilligerswerk is ook een goede oefening in grenzen stellen gebleken. Omdat de band tussen Ali en Karlijn zo goed is belde Ali haar soms met vragen over andere dingen dan boodschappen. Dan is het lastig om niet te gaan helpen, wetend dat er misschien niemand anders is die dit even voor haar kan doen. Maar ja, dat kan ook zomaar te veel worden naast een baan en een eigen leven met man en hond. Karlijn weet dat ze met vragen of voor advies altijd terecht kan bij de medewerkers van Voor Elkaar op Zuid. Het feit dat ze al 3 keer gebeld is met de vraag hoe het haar als vrijwilliger vergaat, dat geeft haar een goed gevoel. “Ali ooit weer helemaal loslaten? Nee, dat gaat wat mij betreft niet gebeuren! Misschien zien of spreken we elkaar niet wekelijks, maar we zijn toch wel écht voor het leven aan elkaar gehecht geraakt!”