“Het liefst zou ik de héle Amstelkade in een bloemrijk ‘bijenlint’ veranderen!”

Evelyne Pelletier (61) is met recht een Amsterdamse Française te noemen. Ze ontvangt me hartelijk, betrekt me direct in wat klusjes, vertelt intussen enthousiast, en laat me haar huis zien. Ze wijst me met trots op ‘haar‘ langgerekte straattuin aan de kade, waar heel haar hart in lijkt te liggen. Biodiversiteit bevorderen blijkt dan ook één van haar vele passies te zijn! De straattuin begon als een project met 15 buren, inmiddels onderhoudt zij deze vooral alleen. Het vraagt zo’n 10 tot 15 uur aan verzorging per week, en dat is meer dan ze in haar eentje aankan. Toch zou ze het liefst de héle Amstelkade in een bloemrijk ‘bijenlint’ veranderen!

Evelyne groeide op in Marseille, woonde van haar 7^de tot haar 10^de in Parijs, waar ze haar mooiste jeugdjaren beleefde. Het gezin verhuisde daarna terug naar Marseille, waar Evelyne haar draai niet meer kon vinden. Op haar 13^de kreeg ze een hersentumor en onderging een zware hersenoperatie. Dat heeft haar leven drastisch veranderd. Ze kan zich niet meer lang concentreren, is erg gevoelig voor prikkels, waardoor dingen regelen vaak stressvol voor haar is. Tijdens haar alleenstaand moederschap was de koek in 2003 helemaal op, en moest zij stoppen met werken. “Het valt niet meteen op, maar toch ben ik echt beperkt.”

Toen ze 10 jaar was werd ze tijdens een schoolreisje naar Amsterdam al op slág verliefd op onze stad. Op haar 19^de liftte ze samen met haar Nederlandse vriend en haar kat naar Amsterdam. Ze bleef, en zo begon Evelyne’s Mokumse leven. Naast het leren van de Nederlandse taal begon ze aan een opleiding tot tolk-vertaler, deed daarna haar MO-Frans. Inmiddels woont ze al zo’n 40 jaar in de Rivierenbuurt/Pijp. Een aantal jaren geleden kwam er ruimte voor de straattuin, die zowel voor haar als voor de bijen essentieel is, maar die haar sinds ze Covid kreeg boven het hoofd groeit. 

Via BUUV kwam de eerste vrijwilliger kennismaken, die helaas maar eenmalig kon helpen. Toen kwam Puck, een sprankelende jonge meid, die Evelyne’s hart veroverde met haar uitspraak: “Ik wil je graag helpen omdat ik nu zelf geen tuin heb”. Het idee dat voor Puck het werken in een tuin ook als een basale levensbehoefte voelt klonk als muziek in Evelyne’s oren. Het bleek een gouden match, maar Puck vertrok na een paar maanden uit Amsterdam. Ze hielden er wel een mooie vriendschap aan over. Nu zijn het vrijwilligers Jos en Ender die haar helpen, en ze is zielsblij met de goede hulp van die twee! Evelyne en de mannen hebben het onder elkaar niet over tuinieren, noemen het gekscherend ‘bodemtherapie’, omdat het werken aan de straattuin zo ‘ontstressend’ werkt. 

Evelyne is goed in het verbinden van mensen en helpt nieuwkomer Ender op haar beurt ook weer om zijn plek in Amsterdam te vinden. Maar Ender is nu twee maanden weg, dus Evelyne moet helaas wéér op zoek naar een vrijwilliger. Ze moet zich met die vraag opnieuw bij BUUV gaan melden. De liefde voor haar straattuin krijgt haar daarvoor altijd weer in de actie. Evelyne vertrouwt erop dat zij opnieuw iemand zal vinden met een groen hart!