Even voorstellen: Sandy

‘Dit werk is ook voor mijn welzijn ’

Bijna vier jaar nu is Sandy (51) medewerker frontoffice bij Voor Elkaar in Zuid. Tot nu toe als vrijwilliger, binnenkort als betaalde kracht. Sandy voelt zich op de frontoffice, het kloppende hart van de organisatie, helemaal thuis.

‘Er is niets leukers dan een mooie match maken.’

Wie Sandy in de praktijk bezig ziet, kan niet anders dan concluderen dat ze goed georganiseerd is, heel makkelijk benaderbaar, goed in persoonlijk contact, een stevig geheugen heeft en bovenal geïnteresseerd is in mensen. En juist die kwaliteiten heb je nodig als je medewerker bent op de frontoffice van Voor Elkaar in Zuid.

‘Het is m’n eerste vrijwilligersbaantje en het was meteen kat in het bakkie,’ zegt Sandy. Het verbaast niet. Zeker niet omdat Sandy naar eigen zeggen ‘zo ongeveer mijn hele leven’ in de horeca heeft gewerkt. In de Scheldestraat. ‘Dat was fantastisch. Ik had met van alles en iedereen te maken. Zeg maar van internationale gasten (de Rai-bezoekers) tot de “stotterclub” die bij ons kwam oefenen.

Het was geweldig en ik heb de gekste dingen meegemaakt, maar na een zware operatie kon ik het werk niet meer aan, dus ben ik dit vrijwilligerswerk gaan doen. Gelukkig maar, want het is hier een warm bad.’

Bij de frontoffice komen de hulpvragen van mensen uit de wijk binnen en zoeken de medewerkers naar de juiste vrijwilligers die de hulp kunnen bieden. Criteria voor hulp zijn er wel. Het gaat om kwetsbare ouderen en mensen met een beperking (ongeacht leeftijd) die zelf geen budget en geen of nauwelijks een netwerk hebben. De klussen moeten behapbaar zijn voor vrijwilligers. Dus geen grote schilderklussen of laminaat leggen.

De meeste hulpvragen komen van kwetsbare ouderen. Naast boodschappen doen, naar dokter of tandarts brengen, een nieuw lampje indraaien of gordijnen ophangen, zoekt juist deze groep gezelschap. En juist de vraag naar sociaal contact is niet altijd even makkelijk te matchen.

Sandy: ‘Vrijwilligers hebben werk, een druk sociaal leven en willen of kunnen zich niet vastleggen op één vast moment in de week. Dat is jammer, want eenzaamheid is wel een dingetje.’

Sandy zelf gaat een keer per week naar een oude mevrouw van 98 jaar die nagenoeg geen netwerk heeft. ‘Ik neem altijd iets lekkers mee voor haar van de markt. Zo is ze dol op fruit. En niet duurder dan 1 a 2 euro. Dat is de sport en daar kunnen we dan samen weer lekker over kletsen.’

Het fijnste aan haar werk vindt Sandy ‘als ik een mooie match kan maken. Dat het ook vriendschap wordt tussen de cliënt en de vrijwilliger. Dat is mijn hogere doel en het gebeurt gelukkig ook geregeld.

‘Ik ben daarmee eigenlijk permanent bezig. Wat ik gister heb gegeten, weet ik niet meer. Maar juiste matches vinden zit eigenlijk permanent in mijn hoofd.’

Lastig in het werk vindt Sandy niets. ‘Maar ik vind het wel jammer als mensen een soort van misbruik maken van vrijwilligers. De categorie: geef een vinger en pakt de hele hand. En dan ook nog ontevreden zijn. Daar proberen we ook een stokje voor te steken als zich dit voordoet. Onze vrijwilligers zijn geen personeel. Het zijn fijne, lieve mensen die een ander willen helpen en daar niks voor terug vragen.’

Dat laatste geldt voor Sandy ook voor de mensen bij Voor Elkaar in Zuid. ‘Het is heel fijn om met dit soort mensen te mogen werken. Het doet me goed en ik heb het ook nodig voor mijn eigen welzijn.’