“We zullen het met elkaar moeten doen. Willen doen ook”

Interview met Asmat MoMolawizadah. Een warm welkom, een kopje koffie, thee of water. Niemand kan om Asmat, vrijwilligerscoördinator bij Voor Elkaar In Zuid, heen.

Altijd belangstellend, altijd nieuwsgierig.

‘Ik ken De Pijp beter dan mijn oude woonplaats in Afghanistan.’

‘Voor alle duidelijkheid, ons werk draait om gelijkwaardigheid. Of je nu cliënt bent, vrijwilliger of medewerker. Of je hulp biedt, hulp ontvangt, kwetsbaar bent of juist niet, iedereen heeft een eigen regie.’

We spreken Asmat Molawizadeh (66 ‘en twee maanden’) op het kantoor van VoorElkaarInZuid waar hij vrijwilligerscoördinator is.

Belangrijk in zijn werk naast gelijkwaardigheid? ‘Actief burgerschap in de praktijk

Om het heel officieel te zeggen; de Participatiemaatschappij.’

Voor Asmat ziet die er in de praktijk eenvoudig. ‘We zijn nog gewend aan de verzorgingsmaatschappij, waarin je heel veel hulp aangeboden kreeg van instellingen. Die is voorbij. We zullen het met elkaar moeten doen. Willen doen ook. Dus doe gewoon wat voor je buurvrouw of buurman. En nee, daar krijg je geen vrijwilligersvergoeding voor. Ook geen reiskostenvergoeding.

‘Als buurtbewoners elkaar helpen dan is er minder behoefte aan vrijwilligershulp.’

Wekelijks voert Asmat  intake-gesprekken met potentiële vrijwilligers.

Waarop let hij?

‘Ik breng de wensen, mogelijkheden en capaciteiten van mensen in kaart. Ik vraag naar opleiding en werkervaring en ik kijk naar iemands houding, of deze goed kan luisteren en wat zijn of haar motivatie is. Het is belangrijk om deskundigheid en ervaring van een vrijwilliger zo goed mogelijk in te zetten. Juist omdat ik onze vrijwilligers zie als onbetaalde medewerkers van Voor Elkaar in Zuid. En juist daarom is ook hun inspraak belangrijk.

‘Soms zijn kandidaten zo getroffen door het feit dat mensen in armoede leven dat ze de boodschappen voor iemand willen betalen. Dat klinkt mooi, maar dat gaat natuurlijk niet. Iemand helpen vraagt om continuïteit en je in zekere zin schikken naar de mogelijkheden van degene die je gaat helpen. Daar hebben we het dan over.

‘Er zijn ook mensen die heel goed weten wat ze te bieden hebben. Zo sprak ik laatst een jonge vrouw, longarts in het OLVG. Zij merkte in haar werk dat ze eigenlijk te weinig aandacht had voor haar patiënten. Ze wilde meer tijd, maar daar is in het ziekenhuis geen mogelijkheid voor. Via ons wilde ze als vrijwilliger aan de slag om meer aandacht te kunnen geven aan degenen die daar behoefte aan hebben.

‘Dat vind ik zo mooi en daar krijg ik zo veel energie van.’

Energie krijgt Asmat ook van al zijn andere werk voor Voor Elkaar in Zuid, zoals begeleider van de vrijwilligers van de thuisadministratie, zijn telefoonlijn waarmee mensen elke ochtend worden gebeld (‘dat is cohesie en sociaal contact’)  en van zijn werk als activiteiten- en huiskamerbegeleider.

‘Ik ben altijd nieuwsgierig naar mensen en probeer altijd oplossingen te vinden als er problemen zijn.’

Het netwerk

Het mag dan ook niet verbazen wanneer Asmat opmerkt dat ‘sociale en politieke vraagstukken’ hem door het bloed stromen. Van huis uit. In zijn geboorteland Afghanistan studeerde Asmat politicologie in Kabul en Moskou om later te gaan werken als politiek voorlichter voor diverse overheidsinstellingen.

Nadat hij in 1996 als politiek vluchteling in Nederland kwam, volgende hij de opleiding die we nu Social Work noemen en ging aan de slag als onder meer ouderenwerker. Hij is sinds 2007 in dienst bij Combiwel, samen met Dynamo verantwoordelijk voor het huidige Voor Elkaar In Zuid.

Heel belangrijk in zijn werk vindt Asmat ‘het netwerk’. Telkens weer drukt hij het vrijwilligers, of ze nu boodschappen doen of wekelijks met iemand praten, op het hart: activeer het netwerk. Ga je met vakantie? Kijk of er een andere buurtbewoner is die je werk even kan overnemen. Is er een extra klusje? Bel even aan. ‘Mensen zijn tot veel meer bereid dan je denkt.’

Volgend jaar mei gaat Asmat met pensioen. Ga je dan vrijwilligerswerk doen?

‘Ja. Ik heb me aangemeld als gespreksleider voor Dialoog in Actie. Dat is een project waarin je wekelijks met zo’n tien mensen uit een straat of wijk praat over sociale punten en problemen. Lijkt me erg leuk.’

Heb je nog een wens voor dit laatste werkjaar?

‘Ik wil het graag goed afronden en goed afscheid nemen van mijn collega’s. Hoe? Daar heb ik over nagedacht, maar dat is nog even geheim.’